Tym razem mam przyjemność poznać Cię z Nikolą. Z wykształcenia jest tłumaczką i … groznawczynią (tak, tak – świetnie zna się na grach). Nikola uważa, że zmiany nie są ani dobre ani złe. Zmiany po prostu są częścią naszego życia i dają nowe, świeże, ciekawe doświadczenie. Mimo, że zawsze uważała, że programowanie wiąże się z matematyką, która nie jest jej mocną stroną, postanowiła spróbować czegoś nowego i zapisała się na kurs programowania. Dzisiaj jest Developerką, która czerpie przyjemność z poznawania nowych technologii i pomagania początkującym. Poznaj naszą bohaterkę – Nikolę!

Wywiad motywacyjny z Nikolą Adamus

Nikola Adamus

Nazywa się Nikola i ma 26 lat. Z wykształcenia jest tłumaczką i groznawczynią, uczyła także game designu. Miała bardzo wiele pomysłów na siebie, ale w końcu stanęło na programowaniu. W tej chwili pracuje jako webdeveloperka w EDGE NPD. Pisze w Pythonie i JavaScripcie. Stara się brać udział w różnych konferencjach i pomagać początkującym stawiać pierwsze kroki w programowaniu.

Natka: Na pewno miałaś swoje życie przed programowaniem 🙂 Co robiłaś? Czym się zajmowałaś?

Nikola: Zajmowałam się przeróżnymi rzeczami, miałam masę pomysłów na siebie oraz życiowych zawirowań. Komputery zawsze były obok mnie, ale z wykształcenia jestem tłumaczką i groznawczynią, zajmowałam się też trochę teatrem i prowadziłam warsztaty z game designu.
Już wcześniej podejmowałam nieśmiałe próby programowania, ale bez sukcesu. Uznałam, że chyba nie mam dostatecznej wiedzy (bo matematyka zawsze sprawiała mi problemy, a wtedy programowanie było dla mnie matmą, co oczywiście było błędnym założeniem).

Natka: Jak to się stało, że postanowiłaś zostać programistką?

Nikola: Studiowałam w Finlandii dwa lata, ale różne okoliczności zmusiły mnie do powrotu. Miałam trochę wolnego, bo znalezienie pracy z moimi specyficznymi umiejętnościami było dość trudne (a dorywcze prowadzenie warsztatów to jednak za mało).

Uznałam, że skoro mam w sumie wolne, to może spróbuję jeszcze raz z programowaniem – nie dość, że zwiększę swoje szanse na rynku pracy, to nauczę się czegoś, co zawsze chciałam umieć. Nie chciałam umieć dużo – chociaż trochę, by móc robić proste rzeczy.

Natka: Czy droga do celu była łatwa? Czy pojawiały się jakieś przeszkody? Jak sobie z nimi radziłaś?

Nikola: Moja droga do celu była raczej wyboista i okraszona frustracją, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę wcześniejsze próby nauki. Do tej pory moja cierpliwość do samej siebie potrafi się prędko skończyć, ale jakoś dawałam radę ogarnąć swoje zniecierpliwienie.

Od strony praktycznej, kiedy nie mogłam zrozumieć jakiegoś zagadnienia, starałam się znaleźć dodatkowe materiały, które prezentowały temat z innej perspektywy. Rozmowy z doświadczonymi programistami też były bardzo pomocne.

Żeby nie wypalić się, starałam się być dla siebie miła, nie naciskać samej siebie nieustannie. Powtarzałam sobie, że uczenie się nowych rzeczy nie jest proste, że wbrew opinii wielu osób programowanie nie jest proste, no bo dlaczego miałoby być, kiedy się nic o nim nie wie?

Uważam, że odpowiedni self-care, zwłaszcza podczas intensywnej nauki oraz kiedy czujemy silną presję (bo np. potrzebujemy uciec z wycieńczającej czy toksycznej pracy lub po prostu zajęcia domowe pochłaniają nam dużo energii) jest niezwykle istotny, nawet bardziej, niż szybkie postępy w nauce, no bo co nam po postępach w nauce, kiedy jesteśmy zbyt zmęczone, by się nimi cieszyć, bądź, co gorsza, korzystać z nowo nabytych umiejętności i zdobywać kolejne?

Natka: Jakie podjęłaś kroki, aby osiągnąć cel? (Kursy, studia, szkolenia, mentor?).

Nikola: Dostałam dofinansowanie z Urzędu Pracy na bootcamp programistyczny. Zdaję sobie sprawę, że opinie na ich temat są przeróżne, a w ogóle to najlepiej usiąść i się uczyć samej. To nie był najlepszy bootcamp na świecie, ale w tamtej chwili dla mnie był to ten sposób nauki, który mógł mi dać najwięcej. Bez dofinansowania pewnie nie wzięłabym udziału.

Wiele osób pyta się mnie, czy taki bootcamp się opłaca i moją jedyną odpowiedzią jest “to zależy”. Jeśli jest się gotowym na dużo intensywnej nauki po bootcampie, bo naprawdę sporo tematów trzeba sobie nadrobić samodzielnie, a przy okazji ma się wsparcie finansowe, to jest dobre wyjście.

Uczenie się samodzielnie jest trudne, zwłaszcza, jeśli np. ma się rodzinę czy stałą pracę oraz nie zna się żadnej programistki czy programisty, którzy pomogą wybrać materiały do nauki.

Zarówno podczas bootcampu jak i po nim, korzystałam z pomocy doświadczonych programistów, którzy pomagali mi zrozumieć trudniejsze zagadnienia oraz uczyli nowych rzeczy i dobrych praktyk, na które niestety nie ma czasu na bootcampie, a tutoriale nie zawsze ich uczą.

Poza tym staram się uczestniczyć we wszelkiej maści warsztatach oraz jeździć na konferencje – zwłaszcza to ostatnie jest bardzo rozwijające, a ilu fantastycznych ludzi można poznać!

Natka: Jak uważasz, jaka metoda nauki programowania jest najbardziej efektywna?

Nikola: Jeśli uczysz się systematycznie i z dobrych źródeł, to metoda nauki nie jest już taka istotna 😉 . Bo tak naprawdę wszystko zależy od tego, czy wiemy, jak się uczyć i czy znamy odpowiednie strategie walki, kiedy utkniemy na czymś – wtedy to, czy czytamy tutoriale czy oglądamy filmiki instruktażowe traci na znaczeniu.

Na pewno jednak każda osoba ma jakieś preferowane metody – ja np. nie znoszę oglądać filmików, więc szukam materiałów do czytania, co jednak nie oznacza, że czasem czegoś nie obejrzę.

Istotne jest tak naprawdę, żeby nie spędzić całego czasu na czytaniu czy oglądaniu, a znaleźć moment, kiedy mówimy sobie, że czas na napisanie chociaż kilku linijek kodu.

Często mam ten problem, że skupiam się na pochłanianiu niezliczonej ilości materiałów, a potem siadam i nie wiem, jak coś napisać, chociaż wydaje mi się, że przecież już sporo wiem na dany temat.

Natka: Czy pamiętasz swoją pierwszą rozmowę o pracę na stanowisko programisty?

Nikola: Chyba nie pamiętam, było ich całkiem sporo, zanim dostałam pierwszą pracę. Ale na pewno była najbardziej stresujące ze wszystkich – miałam już sporo rozmów za sobą w ogóle, ale w innych dziedzinach, toteż nie do końca wiedziałam, czego się spodziewać.

Miałam też problem z określeniem formalności ubioru – nie każda firma IT pozwala przyjść w starych jeansach i koszuli w kratę, ale rozwiązywałam ten problem później prostym pytaniem o dress code i kulturę pracy.

W zasadzie każda kolejna rozmowa była “tą pierwszą”, bo dość mocno różniły się między sobą – raz nie miałam w ogóle rozmowy technicznej, gdzie indziej dostałam do rozwiązania test na papierze.

Natka: Czym teraz zajmujesz się w pracy?

Nikola: Wszystkim! 😉 Piszę aplikacje webowe w Django oraz robię do nich odpowiedni frontend. Mam jeszcze zamiar nauczyć się pisać testy automatyczne, żeby moje aplikacje były naprawdę porządnie przetestowane.

Natka: Co byś powiedziała wszystkim osobom, które chciałyby zostać programistą, ale z różnych przyczyn boją się zmian?

Nikola: Zawsze uważałam, że zmiany nie są ani dobre ani złe ale dają dużo ciekawego i fajnego doświadczenia. Toteż staram się na nie patrzeć, jak na źródło czegoś ciekawego w moim życiu.

Poza tym, nauczenie się programowania nie musi się od razu wiązać ze zmianą całego życia zawodowego – można zacząć od mniejszych projektów, dorywczej pracy czy udzielania się w projektach open source i takimi małym kroczkami dojść do tej wielkiej zmiany, jaką jest przekwalifikowanie się. A wtedy już nie będzie tak strasznie wyglądać.

Oczywiście są wśród nas osoby, które potrzebują tej zmiany znacznie szybciej i nie mają czasu na freelance czy open source – takim osobom mogę powiedzieć, żeby zadały sobie pytanie, czy aby na pewno chcą zostać w tym punkcie, w którym są i czy przypadkiem ta zmiana nie niesie ze sobą więcej dobrego, niż złego.

Natka: Na koniec proszę Cię o złotą radę dla wszystkich zagubionych.

Nikola: Znajdźcie sobie kogoś, komu ufacie i komu nie będziecie bały się zadawać pytań – internet jest pełen opinii oraz buców, którzy będą starali się Wam wmówić pewne rzeczy, dlatego potrzebujecie kogoś, kto rozwieje Wasze wątpliwości oraz pokaże co nieco programistycznego świata. Takie wsparcie niezwykle ułatwia naukę programowania.

Nikola – bardzo dziękuję Ci za wywiad! Jesteś niesamowitą dziewczyną, pełną pasji, energii i ciekawości świata. W wywiadzie powiedziałaś o bardzo ważnej kwestii: self-care. Często angażując się w coś przepadamy do reszty. Staramy się być perfekcyjni w każdym naszym działaniu, zapominając o sobie i o faktycznych swoich potrzebach. Ty przypominasz, że dbanie o siebie jest równie ważne co zdobywanie nowych umiejętności. We wszystkim powinniśmy zachowywać balans. Dziękuję Ci, że zwróciłaś na to uwagę! Życzę Ci powodzenia w zdobywaniu nowych umiejętności oraz tego, żeby jak najwięcej ludzi mogła zainspirować Twoją historią!

Wcześniejsze wywiady motywacyjne z pozostałymi bohaterkami, które zmieniły branżę na IT:

Olą Warzechą przeczytasz tu

Sylwią Laskowską przeczytasz tu

Agnieszka Szyszkowską przeczytasz tu

Julią Rościszewską przeczytasz tu

Karoliną Jabłońską-Korsan przeczytasz tu

Zofią Janicką przeczytasz tu

Agatą Miszkurką przeczytasz tu

Inne wywiady motywacyjne z serii Zmiana Branży – Tobie też może się udać!, możesz przeczytać też na zaprzyjaźnionym blogu Wake up and Code.

Jeśli i Ty zmieniłaś branżę na IT, zostałaś programistką i chciałabyś się podzielić z nami swoją historią, napisz do mnie – NataliaSokolowska@BedeProgramistka.pl

Ciał! Natka.